De onderbuikcolumn van Angela
Een column van TBS-advocaat Job Knoester
Den Haag, 11 september 2023
Angela de Jong over ‘’In de TBS’’
Vaak lees of hoor ik Angela met plezier. Zo niet vorige week over ‘’In de TBS’’. ‘’Onderbuikcolumn!’’. ‘’Mag Angela dingen in de krant schrijven zonder verstand van zaken en zonder feitenkennis?’’. Deze opmerkingen en vragen kreeg ik in TBS-instelling de Van der Hoevenkliniek daags nadat Angela de Jong haar stukje in het AD schreef over de documentaireserie ‘’In de TBS’’. En ook de vraag of ik alsjeblieft een column als reactie wilde schrijven. Bij deze.
De onderbuik
De boosheid begreep ik. Vooral over de opmerking als Angela verbaasd is dat een patiënt op verlof met de trein reist. Ze schrijft dan dat het geen wonder is dat er zoveel (!) ontsnappen en dat het dan gruwelijk misgaat. De toevoeging van Angela dat dit uit de onderbuik komt verminderde de frustratie niet.
85000 verlofmomenten, 0,02% onttrekkingen
Een stuk in de krant schrijven brengt verantwoordelijkheid mee. Juist als je groot bereik hebt. Een snelle blik op de site van TBS Nederland laat zien dat er per jaar meer dan 85000 verlofbewegingen zijn en dat het aantal keer dat TBS-gestelden zich aan verlof onttrokken 0,02% bedroeg. Het zit niet goed in de onderbuik van Angela als ze schrijft dat er ‘’zoveel’’ ontsnappen.
Makkelijk scoren
Het is makkelijk scoren om de onderbuik te laten spreken als je ziet dat mensen in TBS toegang hebben tot tinder, een pornotheek, een zangkoor, een winkel en een zwembad. En toch: als je echt een goed stuk wilt schrijven is het niet te veel gevraagd een beetje onderzoek te doen. Dat is wel zo professioneel.
TBS
Mensen in TBS-klinieken verblijven in de strengst beveiligde klinieken waar veiligheid voorop staat. TBS-gestelden ondergaan geen straf (meer). TBS is een maatregel. Als het veilig is worden mensen geresocialiseerd. TBS is in zoverre effectief dat we weten dat mensen na een TBS-behandeling 3 tot 4 keer minder vaak in herhaling vallen in ernstige delicten dan wanneer ze zonder behandeling de gevangenis verlaten.
Een minisamenleving
De documentaire waar Hans Faber en Elena Lindemans laten zien hoe een TBS-kliniek werkt tonen dat die streng beveiligde omgeving zo goed als mogelijk een mini-samenleving nabootst achter hoog beveiligde muren. En dat als het daarbinnen goed gaat en het veilig is met heel kleine en streng gecontroleerde stapjes wordt getoetst of TBS-gestelden in staat zijn zich buiten de kliniek te handhaven.
Succes van de behandeling
Het is belangrijk voor het succes van de behandeling en de veiligheid dat al die zaken waar Angela zich over verbaast in de kliniek aanwezig zijn. Het is zelfs waardevol dat er af en toe in een dergelijke beveiligde omgeving iets misgaat. Als dat binnen de beveiligde muren gebeurt kan worden onderzocht waarom iemand zich ongewenst gedraagt en of dat in de toekomst te voorkomen zal zijn.
Drugs, drank en porno
Voor de ene TBS-gestelde zal (soft)drugs- of drankgebruik of het bekijken van bepaalde porno risico’s opleveren maar voor de ander niet. Het is dan juist belangrijk om nog binnen het kader van de beveiliging van TBS te onderzoeken of en zo ja in welke mate en omstandigheden dit soort middelen risico’s vormen. Het zou onverstandig zijn alles faliekant te verbieden in TBS. Rechters houd ik regelmatig voor dat het goed is juist in het kader van TBS te onderzoeken of een patiënt verantwoord op vrijdag een biertje kan drinken. Als je dat soort dingen niet doet als het gecontroleerd wordt loop je het risico dat iemand direct nadat de TBS wordt beëindigd naar de Albert Heijn loopt om een krat bier te kopen. Veel beter is het om mensen die dat nodig hebben en ook aankunnen op een verantwoorde wijze leren om te gaan met een drankje of porno op zijn tijd.
Anne Faber
Op het eind schrijft Angela dat Elene Lindemans en Hans Faber in de documentaire onderzochten wat er in TBS-klinieken is veranderd na de gruwelijke dood van zijn nichtje Anne Faber. Hier lijkt Angela een veel gemaakte fout te maken door te denken dat een TBS-gestelde de dader was. Het punt was nu juist dat Michael P. jaren voordat hij Anne om het leven bracht voor heftige verkrachtingen geen TBS had gekregen. Er zijn nogal wat mensen die denken dat een eerdere TBS-oplegging van Michael P. ertoe had geleid dat Anne vandaag nog had geleefd.
Column over TV
Dat mensen zich verbazen is begrijpelijk. Dat is precies de reden – vermoed ik – dat de Van der Hoevenkliniek een blik heeft willen bieden in het belangrijke en moeilijke werk dat achter de muren wordt verricht. Als je een column schrijft over TV mag je je ook verbazen. Maar als je dat doet is het goed en professioneel je te verdiepen in het onderwerp waar je over schrijft in plaats van alleen makkelijk te willen scoren.
Dank voor je reactie Job Knoester.
Goed om de zaken in een helder en onderbouwd perspectief te plaatsen. Iemand die schrijft over wat er gebeurd in een TBS kliniek moet zich eerst zorgvuldig in de context verdiepen, en waarom patiënten sommige dingen wel of niet mogen in een kliniek, en wat daar de doelstelling van is. Dit zal dan echt wel in het traject passen van de patiënt en zijn behandeling.
Alleen een opsomming maken van wat je ziet en je onderbuik voelen, en dat in de krant plaatsen is geen journalistiek, maar schrijven om dat je iets wil schrijven.
Fijn en noodzakelijk dat een deskundige net als Job Knoester daar een reactie op geeft.
Dankjewel voor je heldere uitleg en een verhaal uit eerste hand zonder camera’s etc.
Ik maak mij zorgen om de ongevraagde verwekker van mijn inmiddels 20+ dochter.
Er mag niets gecommuniceerd worden naar gedupeerden van zijn wan-gedrag waarom hij, eerst in de Pi Vucht verbleef (voor de tweede keer) er was in zijn geval recidive na de eerste keer in de gevangenis in zijn proeftijd. Kort samengevat in een stad onder de rivieren heeft hij deze keer een bijl gekocht en heeft een random voorbijganger met die bijl bijna gedood met blijvend letsel. Dus daarom de TBS maatregel.
Hij heeft constant de neiging om contact te zoeken met mijn 20+ dochter en via haar met mij. Zelfs heeft hij overplaatsing aangevraagd om dichter bij ons (boven de rivieren) te zijn. Dit hebben we gelukkig kunnen voorkomen. Ik ben zo bang als er weer een enveloppe met knutselwerkjes van m in de brievenbus ligt.
Het zou fijner zijn als er meer met nabestaanden/ons gecommuniceerd zou worden over bv wanneer hij op onbegeleid verlof gaat. Zodat wij dat weten. Uit ellende heb ik een ring doorbel en camera’s rond mn huis geïnstalleerd.
Wij leven constant in angst.
Sorry voor m’n relaas ik wilde het delen. Weinig tot geen mensen op mn werk oid weten dan ik ongevraagd door hem zwanger ben gemaakt tijdens een verkrachting aan boord van een marine boot op het einde van onze 7,5mnd kfor missie. Hij was mijn meerdere. Ik heb nooit aangifte durven doen. Ik was 19
Ik heb de column van de Jong niet gelezen en ben tegen de doodstraf. Maar mijn halfbroer heeft TBS en dit is het enige geval dat ze van mij de doodstraf hadden mogen geven.
Resultaat telt. Reverse psychology. / lezer NRC.
Reageren op de documentaire doe ik pas als ik alle afleveringen heb gezien! Maar graag wil ik reageren op deze column…..
Ik ben je dankbaar omdat jij wel weet waar je over schrijft!
De moeder van Michael
Ook ik sta als strafrechtadvocaat veel TBS clienten bij. Ik heb daarnaast ooit gewerkt als jurist in een TBS kliniek. Ik ken de werkwijze dus ook goed vanuit een TBS kliniek. Ik ben het helemaal eens met Job Knoester. Mijn ervaring is dat er juist soms te huiverig wordt gedaan om een TBS’er op verlof laten gaan. En deze artikelen hitsen het vooroordeel over het TBS systeem in de samenleving weer in negatieve zin op.
Ik deel de opvatting van dhr. Knoester.
Helaas komt het vaker voor dat invloedrijke personen ten onder gaan aan zelfoverschatting en de behoefte aan aandacht.
TBS is een goede en effectieve maatregel, maar garanties zijn er niet. Toch ben ik blij met de werkzaamheid van de behandeling die overigens steeds beter wordt.
Jammer dan dat een columnist alle data terzijde schuift en wat “opboert”. Weten we wel meteen wat het niveau is van die column.
supersaai die documentaire….
Ik verbaas me er in bredere zin over dat er naar aanleiding van de serie bijna alleen aandacht is voor wat ‘ze’ allemaal maar mogen. Ik vond het juist vreselijk benauwend dat élke uitval tijdens de avondmaaltijd (en hebben we niet allemaal wel eens een baaldag?) meegenomen wordt in je traject en je rechten kan inperken. En dan dat meewarige toontje waarop soms tegen de cliënten gesproken wordt… natuurlijk zitten er rotte appels en natuurlijk zijn mensen niet allemaal te behandelen, maar Job, complimenten voor de cliënten die zich wel 100% inzetten.
Bedankt voor dit krachtige weerwoord!!
Uitstekend en opbouwend voor de gehele bedrijfstak ook bijvoorbeeld de reclassering
Mensen oordelen en veroordelen veel te vaak zonder de kern van het verhaal te kennen. Wat vooraf ging boeit hun niet.